Przeciętna osoba dorosła dociera średnio do 7% przestrzeni świata cyfrowego. Młodzi, z racji ciekawości, częstotliwości korzystania z urządzeń cyfrowych i nie do końca wykształconych umiejętności racjonalnej oceny zagrożeń czy konsekwencji działań, docierają znacznie głębiej. Mówiąc wprost, mijamy się w rzeczywistości wirtualnej. Przez ostatnie lata docierałem do najciemniejszych stron świata cyfrowego, do głębokich jego czeluści, starając się powrócić do rzeczywistości z wiedzą, która odpowiadać będzie na pytanie, gdzie naprawdę są młodzi ludzie, jak wykorzystują technologię, w jak niebezpieczne środowiska wchodzą, ale przede wszystkim, jak minimalizować ryzyka z tym związane.

Profesor Wielkopolskiej Akademii Społeczno-Ekonomicznej i kierownik Zakładu Socjologii Wychowania, doktor nauk humanistycznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, członek Pracowni Profilaktyki, Resocjalizacji i Readaptacji Społecznej, autor licznych badań naukowych oraz programów profilaktycznych w zakresie funkcjonowania dzieci i młodzieży w świecie cyfrowym. Opiniodawca w stacjach radiowych, prasie oraz portalach edukacyjnych. Prywatnie ojciec dwóch synów. Zajmuje się badaniami naukowymi oraz działalnością profilaktyczną w obszarze socjalizacji i edukacji dzieci i młodzieży w rzeczywistości cyfrowej.Prowadzi szkolenia stacjonarne, online i wideoszkolenia, a także wykłady dla społeczności lokalnej. Od kilku lat rozwija jeden z najpopularniejszych na Facebooku profili dotyczących funkcjonowania dzieci w świecie wirtualnym – Jakub Andrzejczak – rodzicielstwo i dzieciństwo w świecie cyfrowym.

Psycholożka, terapeutka i konsultantka rodzicielska. W 2018 roku uzyskała tytuł doktora psychologii na Uniwersytecie w Uppsali w Szwecji. Jest certyfikowanym providerem Safe and Sound Protocol oraz członkiem zespołu badawczego dr Stephena Porgesa, prowadzącego badania nad skutecznością nieinwazyjnej stymulacji nerwu błędnego i jej wpływem na fizjologię osi mózgowo-jelitowej u pacjentów z zespołem Ehlersa-Danlosa na Uniwersytecie Indiana. Od dawna fascynuje ją połączenie między funkcjonowaniem układu nerwowego, mikrobiotą a zdrowiem psychicznym. Tę wiedzę wykorzystuje w pracy z klientami m.in. z rodzinami dzieci zmagających się z PANDAS/PANS oraz z dorosłymi cierpiącymi na choroby autoimmunologiczne. W praktyce terapeutycznej wykorzystuje m.in. Brainspotting, Terapię Skoncentrowaną na Rozwiązaniach oraz interwencje słuchowe tj. SSP, Focus iLS. Jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Terapeutów Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach oraz Holenderskiego Instytutu Psychologów (Nederlands Instituut van Psychologen).

W jakim stopniu typy zawieszenia emocji i wiążące się z nimi chroniczne napięcia mięśniowe wpływają na rodzicielską zdolność pomieszczania i trzymania? Jak rozwijać w sobie jakości prawopółkulowe, by móc pełniej współbrzmieć z różnymi stanami Ja dziecka? Jaka postawa rodzicielska będzie najbardziej wspierająca wobec progów rozwojowych najmłodszych związanych z treningiem czystości i sytuacją edypalną? Aż w końcu jak zadbać o własne połączenia między myślami, emocjami oraz somą przywracając jakości „uziemienia” w relacji ze sobą i z innymi. Odpowiedzi na te wszystkie pytania poszukam w trakcie wykładu: “Ciało” rodzica i jego zapis w budowaniu więzi i poczucia bezpieczeństwa u dziecka”.

Psychoterapeutka, psychoedukatorka, autorka książki „Psychoterapia przez ciało”. Założycielka Instytutu Analizy Bioenergetycznej w Warszawie. Ukończyła: 4 letnie szkolenie psychoterapeutyczne w USA w Florida Society for Bioenergetic Analysis, gdzie uzyskała certyfikat psychoterapeutki; 4 letnie szkolenie psychoterapeutyczne w Instytucie Analizy Grupowej „Rasztów” oraz 3 letnie szkolenie z Intensywnej Krótkoterminowej Terapii Dynamicznej (The Istdp Institiute, organizowane przez Laboratorium Psychoedukacji).

W jaki sposób rodzic, opiekun, nauczyciel czy terapeuta może wesprzeć swoją relację z dzieckiem? Pierwsze narzędzie jakie posiada – to swoje ciało i jego mądrość. Najważniejsze, czego naprawdę potrzebujemy w kontakcie z dzieckiem – to wsłuchać się w sygnały płynące z ciała i to przede wszystkim swojego. Dzięki tym sygnałom potrafimy stworzyć bezpieczną i szeroką przestrzeń dla innych. Wyregulowany układ nerwowy dorosłego może być bezpieczną przystanią dla rozregulowanego dziecka. Zapraszam Cię do ćwiczenia razem ze mną. Pomogę Ci wsłuchać się w Twoje ciało i poprowadzę Cię przez piękne i mądre drogi nerwu błędnego.

Izabela Chlewińska (1980) – tancerka, choreografka, performerka, badaczka ruchu, pedagożka i terapeutka. Wykłada na wydziale Somatyki w tańcu i terapii na Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewicz w Łodzi oraz studiach podyplomowych Pedagogika Teatru na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje jako terapeutka w osobami z wyzwaniami rozwojowymi oraz osobami z niepełnosprawnością. Terapeutka czaszkowo-krzyżowa w ujęciu biodynamicznym. Pracuje w ujęciu poliwagalnym, zgodnie z Teorią Poliwagalną dr. Stephena Porgesa (ukończyła Kurs z Certyfikatem PVI). Autorka i reżyserka instalacji performatywnej MAMOMI dla niemowląt w Nowym Teatrze w Warszawie (2017), która jest stałą częścią repertuaru od 6-ściu sezonów w Teatrze. Jej prace choreograficzne, takie jak CISZA (2018) – dedykowana doświadczaniu bliskości i wspólnoty oraz OBSERWATOR (2019)- solo na widownię w towarzystwie performera, rozpoczęły nowy rozdział w twórczości nastawionej na wspólne doświadczanie cielesności. Wspólnie z mężem i artystą wizualnym Tomkiem Bergmannem stworzyła markę i projekt Intibag (2019), która tworzy obiekty sensoryczne regulujące układ nerwowy. Na zaproszenie warszawskiej galerii narodowej Zachęta stworzyli instalację performatywną CIAŁO (2020) w ramach wystawy “Co dwie sztuki to nie jedna”. Projekt Intibag otworzył rozdział tworzenia przestrzeni i instalacji sensorycznych w różnych miejscach Polski (m.in. Centrum Kultury w Lublinie, Centrum Nauki Kopernik w Warszawie), a także kolejny repertuarowy spektakl/doświadczenie NIEWIDOCZNE (2023) w Teatrze Miniatura w Gdańsku. Projektowi towarzyszy rozwijająca się metodologia pracy z ciałem METODA INTIBAG – szkolenia dla profesjonalistów, warsztaty dla rodzin z dziećmi, sesje regulacyjne dla dorosłych w ujęciu poliwagalnym. Rozwija autorską praktykę CIAŁO.GŁOS.INTUICJA , która łączy ruch organiczny, naturalną emisję głosu i improwizację w tańcu. Rozwija swoje umiejętności pedagogiczne, trenerskie i terapeutyczne o szkolenia z zakresu neurobiologii czy terapii czaszkowo-krzyżyowej w ujęciu biodynamicznym. Odbyła staż w zespole Troubleyn Jana Fabra w Antwerpii, wizytę studyjną w Filadelfii, trzy rezydencje artystyczne w Tokio. Stypendystka międzynarodowego programu choreograficznego DanceWeb w Austrii i kilku stypendiów Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Swoje prace choreograficzne (Ophelia is not Dead, Tralfamadoria, Dehumanized Project Nr 1, You Have Your Voice) prezentowała m.in. w Niemczech, Meksyku, Stanach Zjednoczonych, Japonii czy we Włoszech. Współpracowała z Teatrem Dada von Bzdullow (spektakl Le Sacre prezentowany m.in. w Pekinie) czy z Ramoną Nagabczyńską (spektakl New DisOrder prezentowany m.in. na scenie w Edynburgu). Reżyserka ruchu i choreografii ponad 40-stu spektakli teatralnych w Teatrach Dramatycznych w Polsce i Niemczech (2008-2018).Współtworzy warszawskie Centrum w Ruchu – nieformalny kolektyw choreografów niezależnych.

Jak rodzinę definiuje nauka, a jak robią to dzieci? Jaką perspektywę na myślenie o rodzinie warto przyjąć, w czasach, gdy coraz więcej dzieci i dorosłych żyje w różnych strukturach rodzinnych, w rodzinach adopcyjnych, zastępczych, w opiece naprzemiennej, gniazdowej, z dochodzącym rodzicem, w rodzinie monoparentalnej, patchworkowej i innych? A ponadto niejednokrotnie modele rodziny ulegają zmianom i przekształceniom w czasie życia dziecka, więc ma ono nieraz do czynienia z doświadczeniem zmian i przekształceń modelu rodziny. Co jest sednem rodziny, bez względu na przyjmowane epitety? Jakie znaczenie ma więź z opiekunami i bliskimi dorosłymi w życiu dziecka? Jak zadbać o bezpieczeństwo emocjonalne dzieci i stabilność więzi z rodzicami, opiekunami i bliskimi dorosłymi, w różnych modelach rodziny i w trakcie jej zmiany? Jakie są najlepsze sposoby na budowanie więzi rodzinnych? Co na ten temat mówi nauka o więzi i moje osobiste doświadczenia? O tym, na podstawie własnych doświadczeń funkcjonowania w różnych modelach rodziny oraz badań i ustaleń naukowych opowie Aleksander Drzewiecki z Parenteen.

Przedsiębiorca i przedsiębiorca społeczny, edukator, autor publikacji z zakresu rodzicielstwa dorastających dzieci i nastolatków oraz książki „Moje kochane nastoletnie dziecko”, współzałożyciel platformy wsparcia rodziców dorastających dzieci i nastolatków parenteen.pl, ambasador ScreenStrong na Polskę, członek rady doradczej rodziców przy NASK, syngatariusz Karty Praw Dziecka w Biznesie Forum Odpowiedzialnego Rozwoju, Przewodniczący Rady Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, tata dwójki nastoletnich dzieci.

Dzieci rozwijają się prawidłowo, odkrywają świat, budują poczucie sprawstwa i własnej wartości wtedy, gdy czują się bezpieczne, a głównym źródłem ich bezpieczeństwa jest relacja z opiekunem. Na wykładzie, korzystając z metafor polskiej adaptacji programu Lighthouse MBT Parenting Programme Gerry’ego Byrne’a, opowiem Państwu, w jaki sposób rodzic może budować bezpieczną więź.

Psycholożka kliniczna, psychoterapeutka, trenerka. Od kilkunastu lat pracuje w Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, obecnie w Poradni dla Rodziców Latarnia Morska, gdzie pełni funkcję koordynatorki merytorycznej zespołu klinicznego. Posiada uprawnienia do pracy metodą wideotreningu komunikacji, jest certyfikowanym trenerem SAFE® (Secure Attachment Family Education). Kształci się w psychoterapii opartej na mentalizacji (mentalization-based treatment – MBT) szczególnie w Lighthouse MBT Parenting Programme Gerry’ego Byrne’a. Zajmuje się obszarem profilaktyki krzywdzenia małych dzieci, wspierając rodziców w ich trudnościach rodzicielskich. Prowadzi psychoterapię indywidualną, rodzin i grupową oraz szkolenia dla profesjonalistów.

Celem wykładu będzie przedstawienie w oparciu o naukowe dowody, czynników ryzyka i zasobów psychicznych oraz rodzinno-społecznych, które mogą wpływać na rozwój obrazu ciała u adolescentów doświadczających zaburzeń odżywiania, szczególnie takich jak anoreksja, bulimia czy kompulsywne objadanie się. Odwołując do wyników badań , teorii psychologicznych oraz doświadczeń z praktyki klinicznej przedstawione zostaną specyficzne psychologiczne , socjokulturowe ,rodzinne wzorce tworzące zniekształcenia w zakresie doświadczania ciała młodych osób zmagających się w kryzysie adolescencji z objawami zaburzeń odżywiania

Pracownik naukowy Instytutu Psychologii Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Konsultant Krajowy w dziedzinie Psychologii klinicznej. Przewodnicząca Państwowej Komisji Egzaminacyjnej Centrum Egzaminów Medycznych w zakresie specjalizacji w dziedzinie psychologii klinicznej oraz członek komisji egzaminacyjnych w dziedzinie psychoseksuologii oraz psychoterapii dzieci i młodzieży. Przewodnicząca Komisji Ekspertów ds. uznawania kwalifikacji w dziedzinie psychologii klinicznej w Podyplomowym Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie. Jest specjalistą psychologii klinicznej, dyplomowanym psychoterapeutą i superwizorem psychoterapii, superwizorem delegate psychodramy Polskiego Instytutu Psychodramy oraz PAfE e.V., specjalistą psychoterapii dzieci i młodzieży, terapeutą psychodramy i trenerem Europejskiego Instytutu Psychodramy. Kieruje studiami podyplomowymi w zakresie psychologii klinicznej i psychoterapii dzieci i młodzieży (kształcenia specjalizacyjne) w województwie śląskim. Jej zainteresowania badawcze oraz publikacje naukowe związane są z psychologią kliniczną, psychoterapią zaburzeń psychicznych, pracy z traumą u dorosłych, adolescentów i dzieci. Posiada 38 letnie doświadczenie zawodowe w psychoterapii młodzieży oraz dorosłych z zaburzeniami psychicznymi.

Zmiany rozwojowe zachodzące w ośrodkowym układzie nerwowym w okresie adolescencji czynią z mózgu nastolatka system w strukturalnym przesileniu. Jego reakcje, w tym głównie te związane z głębikimi emocjami, są silne a kora przedczołowa częściej niż w późniejszych etapach życia nie radzi sobie z kontrolą. Systemowe spojrzenie na reaktywność adolescentów może pozwolić uzupełnić inne punkty widzenia wynikające z neurofizjilogicznego podłoża zachowań i pozwolić na ich głębszą interpretację.

Nauczyciel, biolog, neurodydaktyk i memetyk. Jest popularyzatorem nauki. Propaguje dydaktykę ewolucyjną – dziedzinę zajmującą się rozpoznawaniem i praktycznym wykorzystaniem wpływu mechanizmów ewolucyjnych na uczenie się i nauczanie. Pełni funkcję kierownika kierownik Pracowni Dydaktyki Biologii na Wydział Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego. Od 2012 prowadzi Wszechnicę Śląską – Uniwersyteckie Towarzystwo Naukowe. Jest inicjatorem oraz jednym z organizatorów Międzynarodowego Sympozjum Naukowego Neurodydaktyki odbywającego się co roku w Katowicach. Regularnie prowadzi szkolenia dla nauczycieli, rodziców oraz rad pedagogicznych. Występuje jako prelegent na konferencjach dotyczących edukacji i wychowania. W jego wykładach i szkoleniach każdego roku bierze udział kilkanaście tysięcy osób.

Do przekazu traumy transgeneracyjnej dochodzi na ogół niezauważalnie, poprzez codzienny kontakt z bliską osobą, która albo sama doświadczyła traumy, albo pozostawała w relacji z kimś, kto doznał ogromnego cierpienia. Ten rodzaj niewypowiedzianej traumy często jest trudny do uchwycenia nie tylko przez osoby doświadczające jej skutków, ale i przez psychoterapeutów. Wykład będzie szansą do przyjrzenia się, czym jest trauma międzypokoleniowa, a także na czym polegają mechanizmy jej transmisji. Omówione zostaną przykładowe objawy, które mogą wskazywać na ten typ traumy oraz przedstawione zostaną wskazówki do zastosowania teorii poliwagalnej w pracy terapeutycznej osób z doświadczeniem traumy transgeneracyjnej.

Psycholog i psychoterapeuta. Absolwent Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Posiada europejski certyfikat psychologa (EFPA) oraz certyfikat psychoterapeuty (PTPI). Prowadzi sesje psychoterapii oraz szkolenia z zakresu psychoterapii i wykłady psychologiczne, a także konsultacje i grupy ćwiczeniowo-konsultacyjne dla psychoterapeutów z zakresu integracyjnej terapii osób po traumie oraz terapii osób z zaburzeniami osobowości. Współredaktor i współautor książek o psychoterapii.

Kiedy dziecko staje się nastolatkiem dużo łatwiej o konflikty. Z wielu powodów. Sprzyjają temu przemiany zachodzące w mózgu oraz ich przejawy w zachowaniach dorastających ludzi, rodząca się autonomia, krytyczne myślenie oraz rozwojowa tendencja do wyodrębniania się z rodziny pochodzenia i przekierowywania w stronę rówieśników. Rodziców zaś szokują nowe, często trudne reakcje nastolatków, opór na wrogość czy impulsywność, które dodają paliwa do ognia konfliktu. Dużo więcej więc rodzice nastolatka potrzebują zasobów niż rodzice dziecka, aby objąć nieporozumienia i konflikty adekwatną troską. Jakich umiejętności potrzebują na tym etapie życia z dzieckiem? Do czego może się przydać znajomość stanów autonomicznych w konflikcie? Które strategie regulacji autonomicznej mogą odnieść najwięcej skutku? O co rodzice potrzebują zadbać, aby ich nie poniosło w eskalację konfliktu? Jaki sposób towarzyszenia i reagowania przyniesie najwięcej spokoju i harmonii w relacji? Odpowiem na te pytania podczas mojego wystąpienia siegając do neurobiologii interpersonalnej, teorii poliwagalnej oraz wyrosłego z neuronauki relacyjnej i Porozumienia bez Przemocy podejścia Resonant Healing.

Edukatorka w dziedzinie neuronauki relacyjnej, Praktyk Terapii Rezonansem (Resonant Healing Practitioner®), certyfikowany coach, trenerka kompetencji relacyjnych, rodzicielskich, przywódczych i komunikacji empatycznej, mediatorka i facylitatorka porozumienia w konfliktach grupowych. Autorka książki „Jak zrozumieć nastolatka” wydawnictwa Natuli. Z wykształcenia ekonomistka i psycholog, absolwentka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, MBA University of Minnesota oraz Uniwersytetu Humanistyczno-Społecznego SWPS w Warszawie. Ambasadorka empatii i Porozumienia Bez Przemocy, entuzjastka neurobiologii interpersonalnej, propagatorka kultury kręgu i dialogu ponad podziałami.

Teolog, psychopedagog, terapeuta dzieci i młodzieży, trener, Practitioner TBRI®, współautorka szkolenia dla kandydatów na rodziców zastępczych MENTOR oraz Kodeksu Bezpiecznej Opieki w Rodzicielstwie Zastępczym. Na co dzień organizuje i realizuje działania w Stowarzyszeniu Rodzicielstwa Zastępczego Jedno Serce. Wraz z mężem od 1997 roku tworzy rodzinę zastępczą, w której łącznie znalazło miejsce ponad 30 dzieci. Wielu z nich to już dorośli ludzie, ich historie potwierdzają że relacje i więzi nawiązywane w rodzinach mogą leczyć zranienia i traumy i w pełni przygotowywać do samodzielności.

Chroniczny stres wpływa na nasz układ nerwowy, powodując wypalenie zawodowe i rodzicielskie. Wypalenie rodzicielskie dotyka nawet 12% rodziców, którzy doświadczają silnego zmęczenia, dystansu emocjonalnego i utraty radości z rodzicielstwa, co ma wpływ na ich dzieci. Podobnie, wypalenie zawodowe, zwłaszcza w stresujących zawodach, prowadzi do wyczerpania i poczucia nieskuteczności. Oba rodzaje wypalenia wynikają z przeciążenia stresem i wymagają wsparcia oraz działań wspomagających regenerację. Zrozumienie tych procesów i zapewnienie sobie wsparcia może pomóc w odzyskaniu równowagi i lepszego samopoczucia.

Psycholog o specjalności psychologia kliniczna i ekonomistka, założycielka i dyrektor Polskiego instytutu Poliwagalnego. Od 2015 roku zajmuje się tematyką chronicznego stresu i wypalenia. Ukończyła studia podyplomowe na kierunku Psychosomatyka i Somatopsychologia. Jest certyfikowaną w Niemczech naturoterapeutką (Heilpraktikerin), specjalizującą się w medycynie funkcjonalnej i stresu. W trakcie akredytowanego kursu na psychoterapeutę w nurcie integracyjnym (systemowo – ericksonowskim). Ukończyła I i II stopień szkolenia Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach (TSR). Członkini Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (PTP). Absolwentka wielu szkoleń z zakresu całościowego podejścia do leczenia psychofizycznych następstw chronicznego stresu w tym szkolenia Deb Dany “Engaging the Rhythm of Regulation” w Polyvagal Institute USA. Providerka Safe & Sound Protocol dr. Stephana Porgesa – terapii słuchowej opartej na Teorii Poliwagalnej. Posiada wieloletnie doświadczenie pracy w międzynarodowych organizacjach w Irlandii, Szwajcarii i Niemczech. W pracy indywidualnej z klientami wspiera klientów doświadczających chronicznego stresu i wypalenia, wykorzystując holistyczne podejścia przez pryzmat Teorii Poliwagalnej. Ewelina Ziółek jest również współzałożycielką Polyvagal-Akademie w Niemczech i współzałożycielką i członkiem zarządu Polyvagal Gesellschaft e.V. oraz członkinią Niemieckiego Stowarzyszenia Psychologów (Berufsverband Deutscher Psychologinnen und Psychologen).